Cảnh báo: hình ảnh theo sau là hình ảnh thực hoặc đồ họa của phá thai gây ra và có thể gây sốc cho sự nhạy cảm của bạn.
.: Phá thai bằng phương pháp mổ lấy thai.
Bé gái 24 tuần tuổi này bị rách ra khỏi bụng mẹ qua mổ lấy thai. Đó là quy trình tương tự được sử dụng để sinh mổ, chỉ trong trường hợp này, đứa trẻ còn lại để chết.
Em bé 19 tuần tuổi này đã bị ngộ độc và đốt cháy bởi dung dịch muối đậm đặc được đưa vào nước ối của người mẹ.
Em bé 8 tuần tuổi này đã bị giết bởi một máy hút bụi mạnh mẽ đã phá hủy hoàn toàn nó.
.: Phá thai do giãn và nạo.
.: Phá thai bằng cách sinh một phần (thủ tục trong đồ họa).
Bạn là số khách truy cập: |
...tiene vida, igual que yo...
Los felicito por esta página, ya que estoy embarazada y soy menor de edad. De primero quería abortar por miedo a decepcionar a mis padres, pero es aún más horrible lo que acabo de ver. Yo quería tomar pastillas o algo así, pero lo que hay dentro también tiene vida, igual que yo, y sé que también sufriría. Como si yo le diera la vida y luego se la arrebatara cruelmente. Gracias por hacerme entender esta situación tan crítica, creo que merece vivir y que no tiene la culpa de nuestros errores. Gracias, mil gracias.
...ya no puedo tener hijos...
Leyendo los reportajes del aborto, debo decir que soy una más de las que se sometió a uno, todo por no querer tomar mi responsabilidad, esto me ha traído muchas consecuencias de salud y vivo cada día con una gran culpa, a pesar de que de esto ya pasaron 3 años. Solamente sé que todas las mujeres tenemos derecho a realizar con nuestro cuerpo lo que queramos, pero cuando hay una vida de por medio, hay que pensarlo muy bien. Yo ya no puedo tener hijos y sólo le pido a Dios su perdón.
...Me siento desesperada...
Hoy en día mi hijo tendría 12 años, por miedo a mis padres perdí a mi más preciado hijo. Hoy lo escribo casi llorando porque no llego a embarazarme, ya tengo casi 35 años. Hoy en día sólo lo llevo dentro de mí, quizás para no hacer sufrir a mi querido esposo. Tenemos un trabajo muy saturado que nos mantiene muy ocupados, pero la gente te mata porque te preguntan por qué no hay hijos y evado esas preguntas. Me siento desesperada y lo escribo a ocultas. Hice de todo y nada y esto no se lo puedo contar a nadie como lo estoy contando.
...todavía estoy sangrando...
Me realicé un aborto hace 4 semanas, todavía estoy sangrando, botando coágulos de mediano tamaño, pero hace 3 días que siento una náusea leve, quisiera saber si el aborto fue incompleto o qué me pasa.
…se parece mucho a ella…
Soy hija única y mi madre falleció hace un año y cuatro meses. He soñado mucho con ella. Un día mi esposo y yo soñamos que ella había resucitado, después quedaba enferma y cuando se acostaba en la cama se encogía y se volvía un bebé. Dentro de muchos otros sueños ese fue el que más me llamó la atención, por el hecho que un mes después que ella falleció, yo me embaracé de un niño que por señales se parece mucho a ella. Entré en esta web para que ustedes me ayuden, pues ella me hace mucha falta, me gustaría saber si ella vive en otro plano y quizá esté cerca.
"Sed vuestras propias lamparas. Sed refugios de vosotros mismos. Aferraos a la verdad como una lampara. Aferraos a la verdad como un refugio."
...¡necesito ayudaaaa…!, ¡no me quiero morir!...
Yo quisiera saber con respecto al aborto, yo lo hice y de verdad ¡siento un miedo terrible!, lo hice hace 1 mes más o menos y ahora las consecuencias: me siento distinta, de vez en cuando (inter-diario) me bajan chorros de sangre y ahora en la noche me vino un chorro caliente que ni lo sentí, porque uno a veces suele sentir cuando le baja, pero esta vez nada, lo sentí ya cuando me había manchado, ¡necesito ayudaaaa…!, ¡no me quiero morir!, ¡que alguien me ayude por favorrrrrrr! ¡ojalá me escriban, estoy desesperada!, ¡no sé qué hacer!
...todavía estoy sangrando...
Me realicé un aborto hace 4 semanas, todavía estoy sangrando, botando coágulos de mediano tamaño, pero hace 3 días que siento una náusea leve, quisiera saber si el aborto fue incompleto o qué me pasa.
...Me siento desesperada...
Hoy en día mi hijo tendría 12 años, por miedo a mis padres perdí a mi más preciado hijo. Hoy lo escribo casi llorando porque no llego a embarazarme, ya tengo casi 35 años. Hoy en día sólo lo llevo dentro de mí, quizás para no hacer sufrir a mi querido esposo. Tenemos un trabajo muy saturado que nos mantiene muy ocupados, pero la gente te mata porque te preguntan por qué no hay hijos y evado esas preguntas. Me siento desesperada y lo escribo a ocultas. Hice de todo y nada y esto no se lo puedo contar a nadie como lo estoy contando.
Me sentí la peor persona del mundo.
Tengo 20 años, mi nombre es Tatiana, estoy estudiando en universidad. Estuve embarazada hace 8 meses, tenía mi enamorado, cuando me enteré que estaba embarazada el miedo me invadió porque estoy en la universidad, mi padre no lo entendería. Una parte de mí se sentía confundida, el día que fui al doctor a realizarme la prueba, estaba nerviosa, sentí algo dentro de mi, lo sentí, fue la primera vez que lo sentí, sentí su corazoncito latiendo rápidamente como si quisiera que yo no me enterara que estaba ahí.
...no hay excusa que valga para matar una vida...
Qué horror! ¿cómo pueden haber médicos abortistas en el mundo? no entiendo cómo se les puede hacer tan fácil matar una vida, cómo nosotras las mujeres no pensamos, ¿acaso no les duele saber que están matando a su propio hijo? palabra de Dios que no entiendo a las mujeres que hacen esto, no tienen perdón de Dios, ¿por qué cuando tenemos hijos con amor los cuidamos tanto y cuando salen producto de una violación pensamos en morir o matar a nuestro hijo? les voy a contar una experiencia que me pasó y se llama así: dolor, felicidad, duelo y conformidad.